Dünkü Van Gogh sergi programı sonrasında biraz daha romantik bir yazı yazmak sanırım kaçınılmazdı. Van Gogh’un sözlerinin ve muhteşem müzik eşliğinde  dijital olarak tüm salona yansıtıan tablolarının içinde olmak gerçekten çok ilham verici, nefis bir deneyimdi. (Meraklısına küçük not: Henüz dört aylık Eren de tüm gösteri boyunca kıkır kıkırdı.) Kısa rapor sonrası bu yazıyı tetikleyen Van Gogh sözüne artık sıra gelmiş olmalı: “Önce resmimi düşlüyorum, sonra düşümü resmediyorum.”

Her şey bir düş ile başlıyor. Yıldızlardan, müzikten, bir tablodan ya da sessizlikten, ilham perileri nereden yola çıktıysa artık bir düş için vesile oluyorlar. Sonrasını ise koçluk malzemesi olarak tanımlıyoruz. Hayalin sorumluluğunu almak, odaklanmak, tüm farklı açılardan sorgulamak, eylem adımlarını tasarlamak, yüksek motivasyon ile olası tüm engelleri fırsata dönüştürmek ve son olarak kutlamanın tadını çıkarmak. Ancak koçluk süreçlerinden çok iyi biliyoruz ki, gerçek yaşam bu kadar lineer ilerlemiyor. Bir dolu ön gördüğümüz, görmediğimiz tümsek ile karşılaşabiliyoruz, bazıları boyumuzdan bile kocaman oluyor. İlk küçük engelde vazgeçmemek, daha büyük engellere inat, keyifle ilerleyebilmek için Dan Roam’ın paylaştığı peçtedede saklı küçük bir sırrı var. Dan Roam bir peçete ve bir kalem ile işin sihrini “görsel düşünce” olarak tanımlıyor. Eğer “Cin Ali” çizebiliyorsanız tüm düşüncelerinizi, hayallerinizi hatta duygularınızı bir peçeteye de aktarabilirsiniz, görsel olarak aktarabildiğinizde hayata geçirebilirsiniz, der Dan Roam.

Eğer kocaman hayaller, dokuz yaşında bir çocuğa anlatabilecek kadar sadeleşebiliyorsa, istenen hedef kitleye de aktarılabilecek kıvama gelmiş demektir. Doğru zamanda, doğru şekilde, doğru hedef kitleye aktarılan hayaller artık sadece Sizin değil, onların da hayali olmuştur. Ve gerçekleşir.

Hayallerimize sahip çıkmak, hatta ötesinde gerçekleşmelerinin sorumluluğunu almak için bir peçete nefis bir başlangıç olabilir. Sade ve içten bir başlangıç:-)

http://www.danroam.com/the-back-of-the-napkin/

Mine Kobal Ok