Öğrenci Kalabilmek

 

Doğru aday ve okul eşleşmesinin, öğrencilerin sahip odukları potansiyelleri en üst düzeye çıkarmaları için mükemmel bir başlangıç olacağı tartışmasız kabul edeceğimiz bir doğru. Bununla birlikte yüzde kaçımız eğitim aldığımız alanda çalışıyoruz? Ya da tüm profesyonel yaşamımız boyunca kaç kez kariyer kararlarımızda tamamen yeni bir başlangıç yönünde seçim yaptık/ yapmak istiyoruz/ yapmak istedik?

 

Okuldan ne beklemeliyiz?

Çok uzun bir liste ile bu soruya yanıt verilebilir. Tamam budur denebilecek listeye bile, her zaman eklenecek maddeler de bulmak mümkün olacaktır. Daha sakin ve sade ilerleyebilmek için ilk sırada ne olursa, diğer olası tüm maddelerin önü açılır diye düşündüğümde, Skinner’ın çok sevdiğim sözünü yazmak istedim; “Eğitim, öğrenilenler unutulduktan sonra geriye kalandır.” Peki okuldan sonra geriye neyin kalmasını istiyoruz?

 

Bilgi mi?

Fakültenin, bölümün tabelasında ne yazdığından uzak, okulda aktarılan bilginin ne kadar uzun ömürlü olabileceği gün geçtikçe sorgulanmaya açık bir soru olarak kalıyor. Okul yıllarında öğrendiklerimizin, eğitim aldığımız alanda çalışıyor bile olsak ne kadarını profesyonel yaşamda kullanabiliyoruz? Geçen gün internette eğitim ile ilgili bir yazı ararken, iki tık sonrasında bir şekilde bir bilişim firmasının sosyal sorumluluk olarak desteklediği bir projeye geldim. Bu projede kimlerin yer aldığının gösterildiği sayfayı açtığımda, yaklaşık 100 kadar kişinin vesikalık resimleri, özgeçmişleri ve projeye nasıl katkı sağladıkları bilgisine ulaştım. Bana şirin gelen kısmı, kimsenin nasıl bir iş yaptığını asla anlayamamam oldu. Son çare olarak kendime daha yakın olabileceğini düşündüğüm daha yaşlıca olan bir kaç kişinin resminin yanında yazanları anlamaya çalıştım, yine bir dolu kısaltma ve terime çarptım, olmadı… Bu kişilerin bir çoğu ile aynı dönemde lisedeydik. Artı eksi bir kaç yıl fark ile ünivesiteye başladığım bu kişiler nasıl bir eğitim almışlardı? Okul kararlarının verildiği yaz aylarında neler düşünüp okudukları bölümleri seçmişlerdi? Muhtemelen fakülte binalarının üzerinde bilgisayar, elektronik ve mühendislik kelimeleri geçmiş olmalı. Okulda aldıkları temel bilgiler olmasa, şu anda yaptıkları işe tabii ki başlayamazlardı. Ancak üzerinde düşünmek istediğim soru; “Şu anda yaptıklarının ne kadarını okulda öğrenmiş oldukları?".

 

Öğrenci kalmanın tadı

Okulun öğrencilerine kazandırması gereken en kilit değer öğrenci kalabilmenin önemi ve keyfi olmalıdır bana göre… Okulların yaşamımızı kazanmak için “ne yapabileceğimize” ilişkin bilgi ve beceri aktarmalarının yanı sıra “nasıl yapabileceğimize” yönelik vizyon aktarabildikleri ölçüde “iyi” okullar olabileceğini düşünüyorum. Hangi okulda, ne eğitimi alınacağı öğrenci için çok çok önemli olacaktır, ancak kimse dört yıl sonra yine aynı alanda çalışmak isteyeceğini ya da en azından şartların o alanda bir iş yaratabilmesine izin vereceğini garantileyemez.

 

Tüm dinamikler uyum içinde çalışsa ve kişi büyük bir haz ile eğitim aldığı alanda çalışsa bile, başarısının sınırı ne kadar öğrenci kalabildiği ile ölçülecektir. Kendini sürekli öğrenci olarak tanımlayan biri, okumaktan, dinlemekten, yaşamaktan ve birlikte büyümekten de keyif alabilecektir. Karşılaştığı her insanın hikayesini öğrenmek, o hikayeden dersler çıkarmak, devamında günümüzde neredeyse bedelsiz olan bilgiye ulaşmak kendini ve işini zenginleştirdiği gibi diğer kişilere de değer katacaktır.

 

Birkaç soru:

- Bir ile on arasında bir skalada öğrenci olarak kendinize kaç verirsiniz?

- Vermiş olduğunuz notu bir puan daha yükseltmek yaşamınızı nasıl etkiler?

- Öğrenci olmanın verdiği cesaret ile duruşunuz ve kararlarınız nasıl değişir?

- Son dönemde siz hangi alanlarda öğrenci olmanın tadını çıkardınız?

- Çevrenizdekiler sizi hangi alanlarda öğrenci olarak tanımlarlar?

 

Mine Kobal Ok